ΠΩΣ ΕΓΥΡΙΣΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΚΙ ΟΙ ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ Η διαχείριση μιας παγκοσμιοποίησης στα όριά της από μια νεοφιλελεύθερη ελίτ…

Σ’ ένα ζοφερό περιβάλλον σε οικουμενικό επίπεδο σηματοδοτείται η επιστροφή του λαού μας στο προσκήνιο με τρόπο που γεμίζει ελπίδες για τη συνέχεια.

Την αρχή έκαμαν οι κάτοικοι του Βορείου Αιγαίου: Μέχρι τότε, οι όποιες λαϊκές αντιδράσεις είχαν ειρηνικό χαρακτήρα και υποχωρούσαν απέναντι στην κυβερνητική καταστολή, με εμβληματικό παράδειγμα τα παλλαϊκά συλλαλητήρια ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών και την παράδοση της Μακεδονίας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας. Εκεί, τα δακρυγόνα και τα ΜΑΤ δεν επέτρεψαν την ανατροπή των τετελεσμένων της προδοσίας.

Κι ενώ η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας συνέχιζε το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, η αύξηση της λαθρομεταναστευτικής ροής από τον Ερντογάν έφερε την κατάσταση στο Βόρειο Αιγαίο στο μη παρέκει: Ο πληθυσμός των επήλυδων κατέστη μη διαχειρίσιμος, η δημογραφία των νησιών άλλαζε δραματικά και με μόνιμο χαρακτήρα, και τα σώματα ασφαλείας εξακολουθούσαν να λειτουργούν ως ταξιθέτριες και επιτροπή υποδοχής δίπλα στις ΜΚΟ του Σόρος.

Έτσι, ενώ βλέπαμε με τρόμο την επερχόμενη διάλυση του κοινωνικού ιστού των νησιών μας, σίγουροι μετά από χρόνια μνημονίων και εθνικών μειοδοσιών πως και αυτό θα περάσει, οι νησιώτες αντιστάθηκαν. Όχι με πικετοφορίες και φωνές στο φέισμπουκ, αλλά με αποφασιστικότητα: το διακύβευμα ήταν και είναι η ζωή μας κι η αξιοπρέπειά μας. Κι εκεί που ο λαός είχε δώσει την εντύπωση του παραιτημένου, τα σχέδια της κυβέρνησης για επιτάξεις δεν πέρασαν, η εξαγγελία «κλειστών» για τις 25 πρώτες μέρες μόνο κέντρων κράτησης που μετά θα επέτρεπαν την ελεύθερη κυκλοφορία προκάλεσε αντίδραση στον εμπαιγμό, τόσο που χρειάστηκε να επιστρατευτούν τα ΜΑΤ. Κι εκεί που περιμέναμε μιαν αξιοπρεπή, υπό το βάρος της κρατικής βίας, ήττα, ο λαός μας στη νησιά μας θύμισε ποιοί είμαστε και τί μπορούμε να πετύχομε, αντιστάθηκε λυσσωδώς και τσάκισε τα ΜΑΤ και όποιους έστειλε απέναντί του η κυβέρνηση, υποχρεώνοντάς την σε άτακτη υποχώρηση και χαρίζοντάς της την ίδιαν απαξίωση με αυτή με την οποία περιβάλλει το ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν η πρώτη νίκη μετά από χρόνια για το λαϊκό κίνημα, το οποίο συνέχισε να αντιστέκεται σε καθημερινή βάση στα νησιά και ενάντια στους μισθοφόρους των ΜΚΟ, οι οποίοι από δυνάστες των νησιών κατέληξαν να υποστείλουν τη δράση τους και πολλοί να φύγουν.

Η συνέχεια υπήρξε αναπάντεχη για όποιον έχει ζήσει τις καταστάσεις στην Ελλάδα από το Σημίτη και μετά: Σ’ αυτό βοήθησε κι ο Ερντογάν, ο οποίος θεώρησε ότι η αυξημένη ροή λαθρομεταναστών των τελευταίων μηνών είχε δημιουργήσει έναν εποικιστικό μιθριδατισμό στην Ελλάδα, που θα δεχόταν όσους κι αν έστελνε. Όμως το μεγάλο πλήθος (των μη Σύριων και μη προσφύγων) που έστειλε η Τουρκία, χρησιμοποιώντας το ως μοχλό πίεσης στην Ελλάδα, σαν άλλους σακουλιέρηδες και κλουβίτες, ανάγκασε μια κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία ονειρευόμενη επιτόκια και διαχείριση χρέους, μια κυβέρνηση που προετοίμαζε μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό κατεστημένο τη μέσω Χάγης παράδοση, να ξυπνήσει στον Έβρο και να αντισταθεί!

Τα οφέλη από το κλείσιμο των συνόρων στον Έβρο δεν εξαντλούνται στην αντίσταση στην Τουρκία και την παλλαϊκή συσπείρωση, που δείχνει στην κυβέρνηση το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Η αντίσταση σπάει μια πολιτική ενδοτισμού δεκαετιών, ακυρώνει τα φοβικά σύνδρομα περί δυνατής Τουρκίας και αδύναμου Ελληνισμού, υποχρεώνει την Ευρώπη να συμπαρασταθεί στην Ελλάδα και για πρώτη φορά να λειτουργήσει ταυτίζοντας τα ανατολικά σύνορα Ελλάδας κι Ευρώπης. Και κυρίως αναπτερώνει το ηθικό του λαού, του δείχνει ότι ακόμα και τώρα υπάρχει διέξοδος με τη σωστή πολιτική, τον καθιστά ενεργό και συμπαραστάτη πολλώ λογιώ στον αγώνα. Ο κόσμος σηκώθηκε από τον καναπέ με όρους πατριωτικούς και με πίστη στα δίκαιά του!

Βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχνούμε στιγμή ποιοι κυβερνούν. Κι αν σέρνονται πίσω από τη λαϊκή βούληση, αυτό έχει και τα όριά του. Έτσι, στο Αιγαίο οι λαθρομετανάστες εξακολουθούν να περνούν, ενώ τα -σωστά- μέτρα για τον κορωνοιό έδωσαν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να περάσει νομοθετικά την επίταξη των περιοχών για τις οποίες έγιναν τα επεισόδια στο Βόρειο Αιγαίο και να τους μεταφέρει στην ενδοχώρα ερήμην των τοπικών κοινωνιών. Ακόμα τους εξαίρεσε από τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοιό, επιτρέποντάς τους να κυκλοφορούν σε ομάδες των 10 ατόμων, τη στιγμή που η κυκλοφορία επιτρέπεται μόνο σε ατομική βάση, δημιουργώντας ρήγμα στην εφαρμογή των μέτρων.

Ο κορωνοιός κατέδειξε σε πλανητικό επίπεδο ότι η παγκοσμιοποίηση έχει όρια. Ότι η ανάγκη τοπικής δράσης και συνόρων είναι ζωτικής σημασίας. Ότι ο δημόσιος χαρακτήρας της περίθαλψης δε μπορεί να υποκατασταθεί από τις ιδιωτικοποιήσεις και την επέλαση του εμπορεύματος στο χώρο της υγείας. Έτσι, μετά το λαό σε τοπικό επίπεδο, και ο ιός σε παγκόσμιο, κατέδειξαν τη χρεωκοπία του νεοφιλελευθερισμού, σέρνοντας την κυβέρνηση σε σωστές μεν, μη νεοφιλελεύθερες δε, επιλογές, φτάνοντάς την στα όριά της.

Όρια, που η νεοφιλελεύθερη ελίτ που κυβερνά τη χώρα έδειξε στο διάγγελμα για την επανάσταση του 21. Με ανύπαρκτες αναφορές στην Τουρκία, με ρητή επισήμανση από τον πρωθυπουργό ότι το 1821 συγκροτηθήκαμε ως έθνος (άρα πιο πριν δεν υπήρχαμε σα συλλογικότητα), αποδέχεται πλήρως το αφήγημα της έλλειψης της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού και έδειξε ότι αποτελεί άξιο συνεχιστή του Συριζαικού εθνομηδενισμού. Έδειξε λοιπόν ξανά ότι ο αφυπνισμένος λαός μας χρειάζεται άλλη ηγεσία, την οποία πια μπορεί να αναδείξει μέσα από την οργάνωσή του πέραν του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, σε σχήματα με δημοκρατικό πατριωτικό πρόσημο. Έσετ’ ήμαρ νόστιμον!